De historische achtergrond van muziek vindt zijn oorsprong vóór het gecomponeerde woord en is verbonden met de vooruitgang van elke uitzonderlijke menselijke cultuur. Ofschoon de vroegste records van melodische articulatie te vinden zijn in de Sama Veda van India en in het 4.000 jaar oude spijkerschrift uit Ur, beheren de meeste van onze opgestelde verslagen en studies de historische achtergrond van muziek in de westerse menselijke vooruitgang. Dit omvat melodische periodes, bijvoorbeeld middelbare leeftijd, renaissance, bloemrijke, traditionele, oprechte en twintigste-eeuwse muziek. De historische achtergrond van muziek in verschillende samenlevingen is eveneens enigszins gearchiveerd, en de informatie over “wereldmuziek” (of het gebied van “etnomusicologie”) heeft een steeds toenemend aantal nagestreefd gekregen in scholastieke kringen. Dit omvat de gearchiveerde oude stijlgebruiken van Aziatische landen buiten de invloed van West-Europa, net als de mensen of inheemse muziek van verschillende samenlevingen. (De term wereldmuziek is toegepast op een breed scala aan muziek gemaakt buiten Europa en op Europese impact, ondanks het feit dat de onderliggende toepassing ervan, met betrekking tot het World Music Program aan de Wesleyan University, een term was die alle denkbare muziekclassificaties omvatte , inclusief Europese gebruiken. In scholastieke kringen werd de eerste term voor het onderzoek naar wereldmuziek, “soortgelijke musicologie”, in de 20e eeuw verdrongen door “etnomusicologie”, die door enkelen tot nu toe als een onaanvaardbaar geld wordt beschouwd.)
Beroemde muziekstijlen verschoven in grote lijnen van de ene cultuur naar de andere, en van de ene periode naar de andere. Verschillende samenlevingen accentueerden verschillende instrumenten, of strategieën, of toepassingen voor muziek. Muziek is niet alleen gebruikt voor amusement, voor diensten en voor nuttige en fantasierijke correspondentie, maar ook op grote schaal voor bekendmaking.
Naarmate de wereldgemeenschappen meer met elkaar in contact zijn gekomen, zijn hun inheemse melodische stijlen regelmatig geconvergeerd in recente rages. De twang-stijl van de Verenigde Staten bevat bijvoorbeeld componenten uit de Anglo-Ierse, Schotse, Ierse, Duitse en sommige Afro-Amerikaanse instrumentale en vocale praktijken, die de mogelijkheid hadden om met elkaar verweven te raken in de multi-etnische ‘mixture’-samenleving van de VS.
Er is een grote groep muziekorders, waarvan een aanzienlijk deel op de hoogte is van de twist over de betekenis van muziek. Een van de grootste hiervan is de scheiding tussen oude stijlmuziek (of “vakmanschapsmuziek”) en beroemde muziek (of zakelijke muziek – inclusief rock-‘n-roll, bluegrass-muziek en populaire muziek). Een paar soorten passen niet gemakkelijk in een van deze “enorme twee” orden (zoals societymuziek, wereldmuziek of jazzmuziek).
Classificaties van muziek worden evenzeer opgelost door gewoonte en show als door de echte muziek.
